اخراج کارگران کارخانه لوله خودرو

بنا به خبر دريافتى٬ در چند روز گذشته 10 نفر از کارگران قدیمی و قراردادی کارخانه لوله خودرو که هریک بین 2 تا 5 سال سابقه کار داشتند٬ توسط کارفرما به بهانه های واهی اخراج شدند. "جرم" بعضی از این کارگران ظاهرا کشیدن سیگار حتی در خارج از سالن کارگاه بوده است.

کارخانه لوله خودرو کارش در زمینه تراشکاری و تولید انواع لوازم خودرو از قبیل میل لنگ و غيره است که عمدتا سفارشات شرکت ایران خودرو را انجام می دهد. در کارخانه خصوصی لوله خودرو که در قلعه حسن خان تهران واقع است 400 نفر کارگر قراردادی سفید امضا با شرایط کار و بردگی مطلق از ساعت 7 صبح تا 4 عصر با پایه دستمزد 219 هزار تومان به کار مشغولند. اضافه کاری هر روزه و کار در جمعه ها و تعطیلات رسمی اجباریست. کارگران باید از بابت عدم حضورشان در محل کار در جمعه ها و تعطیلات رسمی مرخصی بگیرند در غیر اينصورت حکم اخراج دست شان داده ميشود. یکی از کارگران میگفت از 7 صبح تا 12 ظهر هیچ کارگری حق ندارد حتی برای آب خوردن و دستشویی پشت دستگاه را ترک کند. برای دستشویی رفتن باید از مدیر تولید اجازه گرفت! ایرجی سرمایه دار میلیاردر و مالک کارخانه لوله خودرو در جایی گفته است؛ "من کارگر مزاحم و موی دماغ نمی خواهم!" یکی از کارگران اخراجی میگفت دراین چند روز به اداره کار و بیمه و هرجا که مراجعه کردیم جوابی نشنیدیم. همه ما را سر میدوانند. بهانه های اخراج ما دروغین است. ایرجی با اخراج ما خواسته است از "شر" ما خلاص شود. کارگران قدیمی راه و چاه را بلدند و به نظر آنها "خطرناکند"! به جای ما از کارگران جدید استفاده میکنند. به این کارگران علاوه بر اینکه دستمزد کمتری میدهند مطیع تر هم هستند.

تهاجم به زندگی کارگران٬ بیکارسازیها و تحمیل هرچه بیشتر فقر و فلاکت به خانواده های محروم آنان٬ سیاست سراسری و واحد سرمایه داران مفتخور است. آنها همراه با شرکتهاى پيمانى و شرايطى برده وارى که تحميل کردند٬ يک رکن سياست شان را براى کسب سود بيشتر متکى به اخراج مرتب کارگران قديمى تر و استخدام کارگران جديدتر با شرايط بدتر و دستمزد پائين تر قرار داده اند. اين سياست از کارخانه لوله خودرو تا مجتمع ایران خودرو و عسلويه و پتروشيمى ها و سایپا و نیشکر هفت تپه و نساجيها و هر گوشه ايران جريان دارد. يک خواست طبقه کارگر ايران الغاى کار قراردادى و شرکتهاى برده دارى پيمانى است. مقابله با اخراجها در مقياسى سراسرى در گرو متحد شدن کارگران حول اين خواست و ديگر خواستهاى رفاهى طبقه کارگر از جمله بهبود شرايط کار و دستمزدها٬ ممنوعيت اخراج٬ و بيمه بيکارى مکفى است.

مرگ بر جمهورى اسلامى!
مرگ بر سرمايه دارى!
آزادى٬ برابرى٬ حکومت کارگرى!

حزب اتحاد کمونیسم کارگری
١۴ اکتبر ٢٠٠٨ – ٢٣ مهر ماه ١٣٨٧